Ik ben trots...trots op mezelf:-) Dat is iets wat ik absoluut niet heel snel hardop zou roepen, maar in dit geval ben ik het echt en wil gewoon heel graag delen waarom!!
Altijd ben ik in de gelukkige positie geweest dat ik een 'normaal' gewicht had, mijn hele leven heb ik maatje 38 gehad, hoefde nooit ergens op te letten, kon eten wat ik wilde en besefte ook wel dat ik daar mazzel mee had, blijven er na een zwangerschap bij de meeste vrouwen kilo's aanhangen, ik viel bij beide zwangerschapen alleen maar af en was na de bevallingen lichter dan vóórdat ik in verwachting raakte! Ik heb mijn moeder vroeger thuis altijd zien 'struggelen' met haar gewicht en allerlei dieëten, dus ik wist best dat het ook heel anders kon zijn!
...tot ik een jaar of 4 geleden met roken ben gestopt én vrij snel daarna een schildklier afwijking kreeg, waarvoor ik medicijnen moest slikken...vanaf dat moment ben ik langzamerhand van maatje 38 naar maatje 46 gegroeit, ik vond het zeker niet leuk maar accepteerde het en het was gewoon niet anders.
Nu ben ik al ruim een jaar van de medicijnen af en is het met de schildklier wonderwel helemaal goed gekomen, het is niet gezegd dat het nooit meer terug kan komen, maar in principe is het genezen en werkt hij weer naar behoren!
Inmiddels was ik nu ook sinds het stoppen met de medicijnen een jaar stabiel qua gewicht en merkte toch dat ik mezelf niet heppie voelde met maatje 46 en steeds een maatje grotere shirts ging dragen...want owee als je een vetrolletje of buikje ziet, terwijl me dat bij een ander helemaal niet stoort, maar naar jezelf kijk je toch kritischer.
Tot mijn zoon laatst zei toen ik een nieuw shirt aan had "wat heb je nu weer voor toga aan!" Ik moest er erg om lachen, maar tegelijkertijd vond ik het helemaal niet grappig!
Vanaf dat moment ging er bij mij een knop om en ben ik met mezelf aan de slag gegaan
...ik ben absoluut niet vreselijk streng aan het lijnen of aan het afzien, want daar geloof ik niet in...maar ik geloof wel in consequent zijn en bewust letten op wat je neemt/eet en doet!
Ik eet nu Griekse yoghurt (met kers/perzik of framboossmaak van Optimel, nog lekker ook!), neem tussendoor geen chocola of snoep meer...zelfs geen dropje, maar wel s'ochtends en s'middags bij de koffie/thee iets als een time-out of rijstwafels met kaassmaak (niet die smakeloze kale dingen hoor:-) en tussen de middag eet ik geen brood, maar wasa crackers met mager beleg (rauwe ham, slankie, milner, linera paté...nou ja noem maar op, genoeg keuze) en wat fruit (dat eet ik ook wel tussendoor trouwens),
S'avonds eet ik normaal, met de rest mee ik kook niks aparts, alleen schep ik geen twee keer meer op, bij de koffie geen koekje meer, maar om een uur of 10 nog wel lekker een hartige snack van noten (cashew of walnoten) en een paar tucjes:-)
Ik drink veel water en neem regelmatig een lekker glaasje rosé of Radler en op Zondag eet ik gewoon een frietje mee!
Qua bewegen fiets ik meer en doe iedere dag wat simpele been- , buik- en armspier oefeningen (kost een kwartiertje!).
Ik begon op 84,7 kilo en vanochtend gaf de weegschaal 81,4 kilo aan en ik ben 'pas' 3 weken op weg!! Het is lang geleden dat ik zo'n trots gevoel had, vandaar dat ik het gewoon MOEST delen en tegelijkertijd is het een extra stok achter de deur om zo door te gaan!
Ik ga mijn crackers smeren :-), fijne Zondag allemaal!! xx
**Grtzz..Maddy**